"نَـــــــــفَـــــسِ عِـــــشــــــــق"

" قـــاعـــــده پــــنـجـــــم "

 

کیــمــیــای عــقــل بــا کیـــمــیــای عــــشــــق فــــرق دارد.

عـــقــل محــتاط اســت. تـــرســان و لــرزان گــام بــر می دارد.

بــا خـــودش می گــویــد : « مراقــــب بــــاش آســیــبــی نــبــیــنــی .»

امّــــا مـــگــر عــــشــــق ایـــن طـــور اســـت؟

تـــنـــها چـــیـــزی کـــه عـــشــــق می گـــویـــد ایـــن اســـت:

« خـــودت را رها کـــن، بـــگـــذار بــــرود !»

 

 

عقل به آسانی خراب نمی شود. عشق اما خودش را ویران میکند.

گنج ها و خزانه ها هم در میان ویرانه ها یافت می شود ،

پس هر چه هست در دلِ خراب است!

" قــــــاعــــده چــهــارم"

 

صــفـات خـــــــدا را می تــوانی در هر ذره کائــنــات بیــابی

چون او نه در مســجد و کـلیـــسا و دیر و صومعه ، بلکه هرآن همــه جـــــا هست.

همان طور که کســــی نیست که او را دیـــده و زنــده مانـــده باشد ،

کســــی هم نیست که او را دیــــده و مـــرده باشد.

هـــــر کـــه او را بـــیـــابـــد، تــــا ابــــد نـــــزدش می مــــانـــد.

دوست داشتن قانونِ خاصی نمیخواهد

آنچنان پیچیده نیست

که نتوانی برایِ دلت توضیح بدهی.

همان که یک نفر می آید

که دلت را مالامالِ دوست داشتن می کند.

حرف هایش با همه فرق میکند

و محبت هایش روحت را گرم می کند.

و چشم هایش

آشنا ترین واقعه یِ زندگیت می شود.

همان که می توانی با او سال ها حرف بزنی

و کلمه و جمله ها و داستان ها تمام نشوند.

که دوست داشتنش

دلت را زخمی نمی کند و روحت را دلگیر.

یعنی انتخابت

قشنگ ترین تصمیمِ روزگارت است.

 

"قــــاعـــده اول"

" کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ،

همچون آینه ای است که خود را در آن میبینیم.

هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید،

به این معناست که تو نیز بیشتر مواقع در ترس و شرم به سر میبری.

اما اگر هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید،

به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است."

 سلامی به گرمی روزهای تابستان که دلم شدید هوس گرمای شدیدش را کرده

تا در زیر آن اشعه های سوزانش بیاستم،

چشمانم را ببندم و با تمام وجود گرمایش را احساس کنم

که چگونه وجود سردم را گرما می بخشد و به من توانی دیگر ارزانی می کند.

دوست دارم دلنوشته ها و حرفهایی را که گاهی نمیتوان به هیچکس زد را بنویسم

تا شاید کمی از این بار سنگین بر دوشم کاسته شود.البته شاااید.

" قـــاعـــــده پــــنـجـــــم " کیــمــیــای عــقــل بــا کیـــمــیــای عــــشــــق فــــرق دارد. عـــقــل محــتاط اســت. تـــرســان و لــرزان گــام بــر می دارد. بــا خـــودش می گــویــد : « مراقــــب بــــاش آســیــبــی نــبــیــنــی .» امّــــا مـــگــر عــــشــــق ایـــن طـــور اســـت؟ تـــنـــها چـــیـــزی کـــه عـــشــــق می گـــویـــد ایـــن اســـت: « خـــودت را رها کـــن، بـــگـــذار بــــرود !» عقل به آسانی خراب نمی شود.

" قــــــاعــــده چــهــارم" صــفـات خـــــــدا را می تــوانی در هر ذره کائــنــات بیــابی چون او نه در مســجد و کـلیـــسا و دیر و صومعه ، بلکه هرآن همــه جـــــا هست. همان طور که کســــی نیست که او را دیـــده و زنــده مانـــده باشد ، کســــی هم نیست که او را دیــــده و مـــرده باشد. هـــــر کـــه او را بـــیـــابـــد، تــــا ابــــد نـــــزدش می مــــانـــد .

دوست داشتن قانونِ خاصی نمیخواهد آنچنان پیچیده نیست که نتوانی برایِ دلت توضیح بدهی. همان که یک نفر می آید که دلت را مالامالِ دوست داشتن می کند. حرف هایش با همه فرق میکند و محبت هایش روحت را گرم می کند. و چشم هایش آشنا ترین واقعه یِ زندگیت می شود. همان که می توانی با او سال ها حرف بزنی و کلمه و جمله ها و داستان ها تمام نشوند. که دوست داشتنش دلت را زخمی نمی کند و روحت را دلگیر. یعنی انتخابت قشنگ ترین تصمیمِ روزگارت است.

"قــــاعـــده اول" " کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ، همچون آینه ای است که خود را در آن میبینیم. هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید، به این معناست که تو نیز بیشتر مواقع در ترس و شرم به سر میبری. اما اگر هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است."

سلام. چند روز پیش با یه کتابی آشنا شدم با اسم " ملّت عشق" نشستم تا آخر خوندماین کتاب به قدری حالمو عوض کرد و جملاتش دل نشین بود که تصمیم گرفتم قواعد چهل گانه ای رو که در این کتاب بیان کرده براتون بزارم امیدوارم خوشتون بیاد.